ಸಾವಿರಾರು ಜನರು ಸದಾ ಸುತ್ತ ಸುತ್ತುವರಿದಿದ್ದರು,

ನಿನ್ನ ನೆನಪಾಗುತಿದ್ದೆ.. ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಕಾಡುತಿದೆ..

ನಾವು ಅಲೆದಾಡಿದ ದಾರಿಗಳೆಷ್ಟೋ, ಮಾತನಾಡಿದ ಮಾತುಗಳೆಷ್ಟೋ...

ತಿರುಗಾಡಿದ ತಿರುವುಗಳೆಷ್ಟೋ, ಪ್ರೀತಿಸಿದ ಗಳಿಗೆಗಳೆಷ್ಟೋ..

ಹೋದ ಕಡೆಯಲೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ನ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಮಾತಿಲ್ಲದೆ ದನಿ ಕುಗ್ಗಿದೆ, ಪದಗಳು ಸತಿದ್ದೆ, ಮನ ಸೋತಿದೆ..

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ..ನನ್ನ ಕಾಡುತಿದೆ..

ಮಧುರ ಎಂದು ಮುಗುಳ್ನನಗಲೇ??

ಕಣ್ಣಿನಿಂದ ಬೀಳುವ ಕಂಬನಿಯಣೆನಿಸಲೆ??

ಮನಸಿನಲ್ಲಾದ ಗಾಯ ಮೊದಲು..

ಅದರ ಮೇಲೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನ ನೋವಿನ ಬರೆಗಳು.

ರಾತ್ರಿಯ ನಿದ್ದೆಯಲಿ ಬಂದು ಬಡಿದೆಬ್ಬಿಸಿ ಹೋಗದಿರು...

ಮನದ ಮನೆಯನು ರಾಢಿ ಮಾಡದಿರು..

ಮತ್ತೆ ಬಾರದಿರು.. ಎಂದೂ ನೆನಪಗದಿರು..